Alleen gekken rijden auto

Autorijden is leuk. Maar soms gaat het niet goed…

Sommigen zijn bang om te vliegen, maar ze rijden wél auto. En dan heb je nog een tweede soort. Die rijdt méé in een auto. Nòg gekker dus. Toch doen we dat allemaal. Ik ook. Maar in méé rijden ben ik erg selectief. Bij de meeste "chauffeurs" durf ik dat niet. En dan doe ik het ook niet. Daar maak je niet altijd vrienden mee. Jammer dan.

Zelf zit ik al meer dan achtenzestig jaar achter het stuur. Bijna veertig keer de aardbol rond. Twee miljoen kilometer ruw geschat. Nog steeds schuldvrij en maximum no-claim. Dat is voor meer dan de helft razend veel geluk hebben. 

Plus aanleg, een niet aflatende concentratie en ooit serieus les hebben gekregen. Vermeerderd met ervaring en de vurige wens om toch vooral te blijven leven. Zonder blijvende mankementen wel te verstaan. Want drie seconden niet goed opletten is het verschil tussen leven en dood. Of blijvende invaliditeit.

Dat heb ik recent weer eens bewezen gezien. Een stil gevallen vrachtwagen op een te smalle vluchtstrook. Een kleine middenklasser met pakweg 100 rusteloze kilometers op de rechter baan. Gaat meestal goed. Nu niet.

Chauffeur kijkt heel even weg van de snelweg… stuur één centimeter teveel naar rechts… dood. Eén nanoseconde en de hoek van een chassis-balk staat halverwege het autootje. Als een bijl in een hakblok. Een oorverdovende klap en dan stilte. Niet eens een schreeuw. Dodelijke stilte. De stilte van de dood. De chauffeur kan niks gevoeld hebben. Dit was sneller dan de guillotine.

Misschien werd zijn stem plotseling afgesneden in het luisterend oor van z'n vrouw of dochtertje. Die waren gewoon thuis. Geen klap, geen kreet, niets meer. Zelfs te snel voor elektronica. Een paar uur later zullen ze weten waarom. En dat nóóit meer uit hun geheugen kunnen wissen. Eénentwintig, tweeëntwintig, drieëntwin… stilte.

De achterkant van het autootje is schuin omhoog gesprongen. De achterwielen omhoog en wijd opzij. Alsof ze de voorwielen wilden inhalen. En dan te bedenken dat het ook nog nodig was om appen in de auto bij wet te verbieden. Welke gek is zo levensmoe dat hij dat zelf niet kan bedenken? Antwoord: een paar honderdduizend idioten die nooit een rijbewijs hadden mogen hebben. Op grond van psychische ongeschiktheid.

Een piloot krijgt een opleiding van drie jaar en psychologische tests tot hij net zo stabiel blijkt als de Eiffeltoren. En zijn vervoermiddel kan zelfs landen zonder menselijk ingrijpen. Terwijl hij zit appen bijvoorbeeld.

Hopelijk komt dat toch ook in hèm niet op.

NB. Schiet me nog een historische anecdote te binnen:
 Jaguar scheert achteloos met 170 over de snelweg. 
 Motoragent er achteraan. Aanhouding volgt. 
 Oom agent heeft goeie bui en opent het gesprek met: 

“Mag ik uw brevet even zien, meneer?”
”Met alle genoegen brigadier, antwoordt de chauffeur die inderdaad een brevet tevoorschijn tovert.”
”Wilt u voortaan toch wat hoger vliegen….”