Amerika. Het land van Watergate, Woke en Donald Trump

06-01-2025

Het is niet de eerste keer dat de grootste democratie op aarde schudt op z'n grondvesten. Maar dat de Pers de geschiedenis vergeet en de kiezer dus van niks weet, dat is helaas ook volstrekt normaal. Ditmaal vermeerdert met de verwarring die we de Social Media noemen. 

L'histoire se répète. Da's Frans voor "de geschiedenis herhaalt zich".

Ook niet nieuw dus. Dat doet geschiedenis al sinds mensenheugenis. En zeker nu. Er gebeurt te veel tegelijk. De kiezer ziet bergen informatie op zich afkomen. Hij moet kiezen. Dit wel, dat niet. Maar dat is niet te doen. Of zijn we gewoon te vergeetachtig? De huidige generaties zijn Nixon allang vergeten.

En Watergate dus ook.

"Watergate, wat was dat? Een overstroming of zo?" Nee meneer John Doe. Dat betrof de 37ste president van de Verenigde Staten.

Nixon liet een inbraak plegen, documenten stelen en microfoons plaatsen om te weten wat z'n tegenstander voor de herverkiezing aan het doen was. Zal nu wel normaal zijn in deze tijd van hackers en verharding. En wat nu normaal is, is toch per definitie beter dan alles vroeger was? Alles moest toch ánders? Vroeger is toch een vies woord? Een tijd van onkunde, domme mensen, wendbaar geweten, slecht leiderschap en oorlog.

O ja? Wat is het verschil met nu dan?

Nixon was toen dus al een beetje zoals Trump nu?

Ja, maar Trump heeft zich niet terug getrokken. Dat zal hij uit zichzelf ook nooit doen. Al wordt-ie zo Dement als een Deur. Volgens Trump is Biden dat allang. Dat zegt hij niet omdat hij het zèlf gelooft. Hij zegt dat om het de kiezers te làten geloven.

Maar Biden is gewoon oud. Heeft soms wat meer seconden nodig om z'n onderbewust geheugen te raadplegen. Heb ik ook wel eens. Het zit zo ontzettend vol daar bovenin. Maar ik heb desnoods tijd voor Google. Biden die daar achter die microfoon staat heeft geen seconde over. Het moet NU! Dat maakt zijn brein nog niet dement. Als dat zo is kun je iedereen boven de tachtig beter afschrijven. Nu meteen. Voor de zekerheid. O nee, niet doen. De zorginstellingen zitten al zo vol…

Tweeëntachtig dus.

Over minder dan vier jaar is Trump dat ook. Dan is zijn brein precies even oud als dat van Biden nu. En hij moet dan nòg twee jaar. Precies hetzelfde slijtageproces? Wie zal het zeggen? Soms lijkt het er wel wat op. Anders doe je geen beloftes waarvan je zo verdo…. verdraaid goed weet dat niemand die ooit waar kan maken. De kiezer weet dat ook maar denkt: stel dat het hem wèl lukt. Eén of twee van de tien van wat hij allemaal heeft belooft.

Geen derde wereldoorlog maar wèl een nieuwe auto. Of een nieuw huis. Dàt is alles wat ik wil!

Zegt Trump JA zegt en geen NEE dan vindt hij dus zelf dat hij niet gekozen had moeten worden. Dus zegt hij nu NEE. Want hij zegt en doet al meer dan vier jaar alles om opnieuw President te worden. Gelogen of niet. Strafbaar of niet. Misleidend of niet. Beledigend of niet. Platvloers of niet. Grensoverschrijdend of niet. Het maakte hem allemaal niks uit.

Is juist dát wat hem tot een succes gaat maken op de politieke Bühne van onze Aardbol? 

Want daar gebeurt toch maar zelden iets anders. Wat namen noemen? O, is dat niet nodig? Weet je zelf wel wie ik allemaal bedoel! Scheelt mij weer een greep in m'n onderbewust geheugen. Plus controle via Google. Stel dat ik er één vergeet. Of ten onrechte noem. Zou niet eerlijk zijn, vind je niet? Wat denk je van negen op de tien?

Nixon was 61 toen hij aftrad voordat hij zou worden afgezet. Trump is 78 en wandelt over grenzen heen alsof grensoverschrijding een wassen neus is. En niet één keer, zoals Nixon toen hij aftrad voordat hij afgezet zou worden. Dáár hoeft Trump niet bang voor te zijn. Dat heeft hij al tig keer bewezen. Hij staat nu al boven de wet. En met woke veegt hij z'n achterwerk af.

Trump wordt op 20 januari voor de tweede keer OP de troon gezet in plaats van er vanaf te vallen. Ondanks een hele reeks overschreden grenzen. Zo strafbaar als de pest. Of vrijwel zeker juist daardoor.

Dat van geen oorlog meer zou ik ook wel willen. Te beginnen met Oekraïne en Israël met zowat het hele Midden-Oosten. Wishful thinking, ik weet het heus wel. Waarom is de mensheid toch zo vergroeid met oorlog? Alsof dat ooit echt wat heeft opgelost. De één begint en de ander vecht terug. Na een jaar of wat heeft er één verloren en de ander viert feest. Gelijk of ongelijk. Na een paar jaar hebben ze weer handel met elkaar en nog wat later doen ze samen mee aan voetbal. Uiteindelijk gaat de volgende generatie dan weer bij de andere op vakantie om te bewonderen wat de oorlog niet heeft vernield.

Miljoenen mensen minder of niet.

L'histoire se répète.

NB. Maar weet je welke gedachten mij steeds maar overvallen als ik zo iets schrijf als dit? Dan dwingt mijn brein me steeds weer terug te denken aan de slachtoffers van zo'n oorlog. 

Man, vrouw, kinderen, alles kwijt, gewond misschien, zonder hulp, zonder eten, zonder bed. Niets anders dan angst om wat daarna misschien weer komen gaat. En dat maal vele miljoenen of meer. Ik zat daar heel dichtbij toen in Rotterdam. Hier in ons eigen landje dus. En wat ik helemaal niet wegkrijg uit m'n fotografisch geheugen is een modderig stuk grond naast een gaarkeuken. Waar een vrachtwagen volle melkbussen had verloren. En kinderen met bekers en schoteltjes die melk uit dat modderwater probeerden op te scheppen. 

Die gaarkeuken was voor de oorlog een toffeefabriek.

En toen de vrede was getekend werd het een complete snoepfabriek…