De melkboer kwam nog aan de deur

Ik kom uit de tijd dat de melkboer nog dagelijks aan de deur kwam. Vandaar die flauwe grappen? Inderdaad, vandaar die hij-lijkt-op-de-melkboer-grappen. DNA was nog niet ontdekt. Bovendien, de goede man pakte eerst de lege statiegeldflessen met het nieuwe briefje, zette er volle voor terug en noteerde het verschil in z'n A6-boekje. Met een blauw stompje inktpotlood. Zou dat nog bestaan? Zaterdag was het dan afrekenen. Van het nieuwe loon over afgelopen week. Contact bij de kar was niet persé nodig. En misschien hing er zelfs wel eens een touwtje uit de brievenbus. Zo van: "De kust is veilig. Een kopje koffie?!" De gelegenheid was er dus. De uitvoering misschien ook wel eens. Gebeurt zo iets nu niet meer? Kom nou! Niet met de melkboer, nee. En ook geen bezemkast op school of kantoor. Zo gezien is de supermarkt een anticonceptie-instituut. Maar kandidaten zijn er nog wel… op het werk en zo. Andere tijden, andere plaatsen, zelfde ondeugden.

Maar waarom de melkboer wel en de groenteman niet? Omdat die veel later kwam. Moest eerst nog naar de veiling. En de bakker? Veel te druk. En altijd kleine koppies met grote orden bij de kar. Vers brood rook zo lekker. En af en toe kon er een warm kapje vanaf. Of een mislukte krentenbol. Zelfs korstjes en kruimels waren lekker! Pas in de keuken werd de boterham echt gesneden. Langer vers. Nooit diepgevroren.

Vader was trouwens helemaal niet "op stap" maar gewoon naar z'n werk. En kwam alweer eten tussen twaalf en één. Meestal warm. De meeste moeders hadden dus geen tijd voor zo'n "koffieslippertje". Het huishouden was een gestroomlijnd bedrijf. En geen sinecure zonder welk elektriek of CO2-machien dan ook. En rond twaalf uur toch het eten op tafel...

Zeeman en Aktion? Volgende eeuw! Ooit sokken gestopt en kleren versteld? En kinderen zonder crèche en opvang opgevoed? Tot die naar de kleuterschool mochten? En een jaar later naar de Grote School. Dat was een mijlpaal om even bij stil te staan. Voor beide kanten.

Maar de volgende dag kwam de bakker gewoon weer aan huis. Hij stond altijd vroeg op. Half vijf of zo. Vond-ie gewoon. Hoorde bij z'n vak. De groenteman wat later. Van de seizoensgroenten had hij extra bij zich. Zoals aangeraden op Hilversum 1 Of 2. Tussen Arbeidsvitaminen door. Gegarandeerd vers, gezond en goedkoop. En dan eens in de week de schillenboer niet te vergeten. Meestal met paard en wagen. Die maakte het ecologisch plaatje rond. Transport? Trappen en duwen. Eventueel knecht-aangedreven. Erg? Nee, gewoon.

Niks afvalscheiding. Niks weggooiverpakking. Niks doordraai-oogst. Terug naar de boer. Voor de beesten. Ooit een varken gezien dat z'n neus optrok voor een verlopen houdbaarheidsdatum? Nou dan!