Hoepelen

Ik kom uit de tijd dat we nog hoepelden. Wat dat was? Nou gewoon: buiten spelen met een oud fietswiel zonder spaken en een stokje. Je rolde dat wiel voor je uit en hield het op gang met dat stokje. 'n Beetje sturen kon je d'r ook mee. Of dat leuk was? Ja, dat vonden we leuk! Je kon er wedstrijdjes mee doen. Wie kans zag om die "hoepel" het langst op gang te houden zonder 'm met een hand aan te raken. Of om het hardst. Ook wel om het verst. 

Kinderachtig? Klopt. We waren namelijk nog kinderen. En waar we dat dan deden? Dat hoepelen? Nou gewoon: op straat. Alles wat je niet binnen kon doen deed je buiten. Lijkt me nu nog steeds logisch. Hoepelen op de stoep dat ging niet. Daarvoor was die te smal. En meestal te vol. Met lópende mensen. Die konden niet snel genoeg opzij springen. Zeker opa's en oma's niet. 

Dus als het hoepeltijd was dan reden de auto's wat zachter opdat spelende kinderen hun eigen pauze-moment konden kiezen. Er werden soms echte wedstrijden georganiseerd. Dan kwamen uit de hele buurt mensen kijken. En aanmoedigen. Dat was pas echt spannend!

Ze waren namelijk zelf ook kind geweest. Een chauffeur die dat vergeten was kon rekenen op boze blikken en bijpassende bewoordingen. Niet zozeer van ons maar van andere volwassenen. Vaders, moeders, buren, bezorgers noem maar op. Als je een hele grote broer had kon het nog écht leuk worden. Dat opzij gaan deden we natuurlijk heel beleefd. De wijkagent schreef zelfs wel eens een bon uit. Wegens gevaarlijk rijden of zoiets. De straat was er niet alleen voor auto's en motoren. De straat was er voor iedereen. Het bord 50 km was nog niet uitgevonden. En 30 km was volstrekt overbodig geweest.

Geloof je me niet? Ja, dat snap ik. Ik zou ook niet weten waar je nu nog zou kunnen hoepelen. Vandaar de uitdrukking "ophoepelen" bedenk ik me nu. Het op straat spelen is onze kinderen bij wet ontstolen. Waar toen gespeeld werd wordt nu geld verdiend. Dat is toch veel belangrijker…? Met geld kun je spelen afkopen. Geef elk kind een smartphone dan beweegt het helemaal niet meer. Volgende uitdaging: hoe krijg je kinderen aan het bewegen? 

Heel simpel: met oortjes in. Overal en altijd. Dan worden ze helaas wèl overreden, maar dan is het tenminste hun eigen schuld. Want voor buiten spelen heeft de economie geen plaats meer. Veel te druk en te gevaarlijk overal.

Ja… wij hadden die ruimte nog wel. 

Maar geen Smartphone. Zielig hè?