De slimme Koning van Sprookjesland

In het Land van Honing was besloten dat alle mensen hersens hadden. De patholoog anatoom had dat 't eerst ontdekt. Doch daar het in zijn professie altijd om personen ging die reeds aan 't hemelen waren, had men niet voetstoots durven aannemen dat het bij de levenden ook zo kon zijn. Laat staan bij àlle burgers.

Een bevolkingsonderzoek bracht uitkomst: elk hoofd boven de twintig jaar werd gewogen, gemeten en gefotografeerd. In geval van twijfel maakte men zelfs een scan. Wie boven een vastgesteld volume zat, kreeg het felbegeerde brevet dat voortaan recht gaf op zelfstandig denken en handelen. Ondertekend door de Koning zelf.

Vrijwel iedereen ontving dat brevet, want als maatstaf had men het gemiddelde genomen tussen een geslaagd politicus, een succesvol zakenman, een alternatief kunstenaar en de koninklijke hofnar. Dus dat moest goed zijn. Er was een journalist die schreef dat vrijwel iedereen twee benen had en dat de één toch harder kon lopen dan de ander. Maar een Professor verklaarde dat dit een kwestie was van verschil in training. En die kon het weten.

Derhalve kreeg de Minister van Onderwijs opdracht om de duur van elke opleiding gelijk te trekken. Daarmee was alles dus goed geregeld en kon men de waarschuwingen tegen de gevaren van roken en drinken uit de reclame- en van de flessen- en pakjes halen.

Verder was het tabakzaken voortaan toegestaan hasj en marihuana te verkopen en lagen cocaïne, heroïne, LSD en XTC onder vanouds gerespecteerde merknamen bij apotheek, drogist en supermarkt in schap en etalage. Want bij Koninklijk Decreet was in de Grondwet opgenomen dat elke gebrevetteerde burger drommels goed wist wat goed of slecht voor hem was. En dat bevoogding strafrechtelijk voortaan gelijk stond aan discriminatie. De narcoticabrigades werden opgedoekt en het personeel daarvan verdeeld over de recherche en de straatdienst, hetgeen de algemene veiligheid zeer ten goede kwam.

De politie bekeurde ook weer een fietser die zonder licht reed en alle rechters deelden steevast dezelfde straffen uit voor vergelijkbare vergrijpen. Want het begrip "verzachtende omstandigheden" was, als logische gevolgtrekking uit het Decreet, door de Minister van Justitie geschrapt.

Een andere, vanzelfsprekende consequentie was de gewijzigde status van het doktersrecept. Dat gold niet langer als een voorschrift, doch werd slechts een advies. De patiënt kon het volgen en dan werd het ook vergoed, maar als hij bereid was zijn keuze zèlf te betalen, dan diende de apotheker, op straffe van achttien maanden detentie en ontzetting uit het ambt, te leveren wat er van hem werd gevraagd.

Zeer veel apothekers gingen met vervroegd pensioen, een groot aantal dat daar nog te jong voor was, zocht een ander beroep en van degenen die overbleven, fuseerden de meesten met de drogist in dezelfde straat. Daarna werden de zaken aangepakt onder het motto "Hersens zijn Hersens en Handel is Handel". In de wandelgangen kortweg: "hè-hè en há-há".

Deskundigen op het gebied van supermarktinrichting namen nu ook de apotheek onder handen. De balie verdween uit het interieur en in de schappen kwam de Belladonna naast de Eyeliner, Diclofenac naast de Jenever, Tetracycline naast de mentholtissues, Valium naast de vakantiefolders, Seresta naast de babyluiers en de Bêtablokkers naast de Becel.

Bij de Afdeling "Doe-het-zelf-bereiding" was een loket aangebracht waarboven een bordje met "Informatie". Daarachter bevond zich de apotheker, gehuld in een fraai tenue met de bedrijfskleuren, en voorzien van de tekenen zijner waardigheid, wachtend op klachten of op verzoeken om advies. De deur naast het loket gaf toegang tot een spreekkamer die al gauw meer plaats bood aan af te voeren verpakkingsmateriaal dan aan patiënten.

De kassa's van de caissières promoveerden tot het summum van computervernuft, want na het insteken van het Brevetpasje konden zij onderscheiden wat wèl en wat niet rechtstreeks met de cliënt diende te worden afgerekend. En of dat hij en zij zich wenste te laten waarschuwen door het patiënten-bewakingssysteem. Tegen betaling uiteraard. Verder voerde de caissière (ook overgekomen van het supermarktbedrijf) de bekende handelingen uit zoals daar zijn: het dwars door de zaak roepen om de prijs van een pak incontinentie-verband, het via de transportband tot moes drukken van tubes en doordrukstrips en het volslagen ongeïnteresseerd stellen van de vraag: "willu-ook-segels?"

De aanbiedingen welke sindsdien wekelijks de advertentiepagina's van de plaatselijke bladen aanzienlijk opvrolijkten, waren in de zaak verwerkt tot posters bij de betreffende artikelen en knalden hun teksten in opvallend rood of blauw tegen een achtergrond van fluorescerend geel, oranje of gifgroen op de netvliezen der gretig winkelende consumenten. Om daarvan een idee te geven:

• Deze week drie doosjes Dalmadorm voor de prijs van twee!

• Bij aankoop van 100 plasgootluiers één doordrukstrip Paracetamol cadeau!

• Tijdelijk bij een emmer ouderwets verzadigde vetzuur-mayonaise voor één maand Simvastatine tegen de halve prijs...

Om ethische redenen bleef men echter zeer terughoudend met het pushen van cocaïne, heroïne, LSD, XTC en andere, historisch negatief beladen "drogerijen". Een eventuele aanprijzing ging niet verder dan: voor de liefhebber. Want al was er goed geld aan te verdienen; de betreffende, schamel ogende clientèle, kwam 't imago van de zaak vooralsnog niet ten goede.

Er deed zich nòg een onverwacht verschijnsel voor: de omzet in homeopathische en alternatieve middelen daalde, terwijl die van de traditionele farmaceutica steeg. Nu hij en zij hun eigen keuze konden maken, bleken de patiënten bovendien eerder geneigd om zelf z'n portemonnee te trekken. Met als gevolg dat Fondsen, Verzekeraars en Volksgezondheid "hoera" riepen en het overgebleven apothekersgilde ook.

Aldus maakte de overheid een belangrijk deel van zijn begroting sluitend, nam de werkgelegenheid in de Farmaceutische Industrie aanzienlijk toe, was de Groothandel elk jaar meer dan tevreden en konden er steeds meer verpleeg- en bejaardenoorden worden gesloten.

De Koning met zijn Ministers werden op handen gedragen en alom geprezen om hun wijsheid. En het Volk leefde nog kort maar wel gelukkig…

Alleen de koning werd oud, want die had het bedacht.