De klei onder het schaarse gras van de Oostzeedijk is nog vochtig. Maar je kunt erop liggen. En ons kan dat niks schelen. Mijn moeder straks wel. Maar dat is van later zorg. We hebben iets veel belangrijkers te doen. Auto's tellen.
Europa wordt meegesleurd in de import-oorlog van oom Donald. Om te voorkomen dat China de grootste en enige fabriek ter wereld wordt. Daar is wel wat voor te zeggen. Maar wat heeft Temu daar mee te maken?
Tijdens corona kwamen veel ondernemers in de problemen. En dan werden ze insolvent door gebrek aan omzet. Iemand die geen Latijn geleerd had hoefde niet persé te weten wat dat is: 'insolvent'. Wat het dan betekent? Gewoon: hij of zij zit aan de grond.
Ik kom uit de tijd dat de Paus ons land nog mee regeerde. Dat deed Pius XII tot 1958. Net als z'n voorgangers. En nog een paar opvolgers. Dat is dus nog niet zo lang geleden. Gezien in het licht van na-oorlogse geschiedenis. Ik was er al en werd net twintig.
"Bijten ze nog al?"vroeg de voorbijganger met de geruite pet.
"Mmm", mompelde de visser, die zeker niet onvriendelijk maar ook niet erg
spraakzaam was.
"'t Is nu half zeven 's avonds", merkte de voorbijganger onverwacht overschakelend op.
Het duurde even totdat dit tot de visser doordrong, want hij was hij was helemaal niet van plan om te praten en...
Niemand had er op gerekend. 't Was nog nooit eerder gebeurd. Zo iets verstoort de leger hiërarchie. Waarom juist ik dan bij die kapitein moest komen? Nog steeds geen idee. Soms doet het leger onverwachte dingen. Iedereen had z'n kaken stijf op elkaar gehouden. Daar is het leger ook goed in: geheimen bewaren. Hoe goed, zou ik pas veel later...
We reden met onze Buscamper met twee bedden en soms niet onwelkom sanitair langs de nieuwbouw van als zodanig herkenbare appartementen. Zegt mijn lotgenote achteloos:
"Allemaal flats voor oude mensen".
Het Eeuwige pleegt een aanslag op dat wat Tijdelijk is. Het is geen kernbom die een eind maakt aan de mensheid. Nog niet. Ook zijn Grenzeloze Gulzigheid en dito Genotzucht hebben nog steeds geen einde gemaakt aan het voortbestaan van de Homo Sapiens. Al lijkt dat wel onontkoombaar op lange termijn.
Stikstof is natuurlijk niet echt hèt probleem. Dat heeft de journalistiek ervan gemaakt. Die heeft meer te zeggen dan welk volksdemocratisch instituut ook. Inclusief kabinet en kamers. Stikstof is goed voor de grond en dus voor het gewas. Maar zoals met alles: je kunt er ook te veel van hebben.
Ik kom uit de tijd dat je nog wist wanneer je belazerd werd. Dat kan nu ook nog wel. Hou je toch maar aan het uitgangspunt: je wordt ALTIJD belazerd. Let op: er wordt je iets beloofd. Gebeurt vaak. In een e-mail, een folder, een kraslot, tussen je puzzels, via Marktplaats en ga zo maar door. Kannie schelen wat.
Donald wil Groenland écht hebben. En Canada moet de zoveelste VS-staat worden. Dan is-ie dus geen haar beter dan Adolf destijds en Vladimir nu. Niet beter in de zin van geen oorlog willen. Want daar dreigen Vladimir en hij allebei mee. Arme Groenlanders. Tot nu toe zo leuk buiten de politiek gebleven. Met al hun bodemschatten. Die pas sinds...
In 1945 opgepakte verzameling van her en der opgespoorde “foute” Nederlanders. Gadegeslagen en weggehoond door meer toeschouwers dan bij de gemiddelde voetbalwedstrijd in die tijd…
M'n bioritme is volstrekt van slag. Vanaf eind januari al. Ik lijd wanhopig aan een soort klimatologische Jetlag van een maand of vier. Want laten we wel wezen: bij dit deel van 't jaar horen gure regen, snijdende storm en als 't even kan een pak sneeuw. Met ijs in de sloten. Dan wil ik mijn 'Lammy' aan en een...
Sinds vaderdag heeft mijn buurman eindelijk z'n eigen tijdmachine. Ikzelf had allang een hogedrukspuit en die leent hij om de haverklap. Derhalve mocht daar best eens iets tegenover staan. Het ding heeft gelukkig wieltjes en dus kon ik in m'n eigen garage aan de slag. De datum: 10 mei 1436, bleek perfèct getimed.
Ik kijk altijd even op mijn iPhone 's nachts. Want dan sturen computers je berichten waarvoor verzenders alleen maar op een knop hoeven te drukken om er een paar honderd of duizenden van te versturen. Desnoods elke dag weer. Wat ze dan helaas ook doen. De sukkels!
Ditmaal waren het er drie. Twee met misleidende reclame en één van...
Ik heb jullie al eerder verteld van Annelies die niet wilde dansen met een klein mannetje. Maar er wel mee trouwde. Heel verstandig van Annelies. Wat dat met de Willem Barendsz te maken had? Alles. Want over haar en haar bloedmooie zusje Loes valt best wel wat meer te vertellen. Als ‘bruggetje’ naar onze primaire levensbehoeften in de jaren...
Ik kom uit de tijd dat een beetje soldaat ook wist wat voetballen was. Uit eigen ervaring, bedoel ik.
"Hé, van Spijk…" (In dienst weten zelfs klasgenoten je voornaam niet).
"Tister?"
"Jij voetbalt toch ook?" Ze zaten met z'n vijven aan de poetstafel.
"Niet meer, enkel gebroken, banden gescheurd. Einde bericht.”
"Twee seizoenen overgeslagen."
Ik kom uit de tijd dat de PTT nog álle post verzorgde. Brieven, tijdschriften, pakketpost; de hele mikmak. Niet te geloven, toch? Als bedrijf had je daar toen een postbus voor. In het plaatselijk postkantoor.
Het was najaar 1984. Of ik maar naar de Postbank in Amsterdam wilde komen. Voor de introductie van een nieuw product. Een briefing dus....
GE-HÉÉÉFFF A-JJ-T… buldert de sergeant. Gehoorzaam schuift zijn nieuwe klas fillers de hakken tegen elkaar. We weten meteen wat hij nu gaat zeggen: “Dat leek nėrgens op. Dus… Pla-háá-ts Rrrust.”
We schuiven de rechter voet wat naar links. Dat heeft hij ons zelf geleerd. “Opnieuw en nu goed. Ge-héééfff A-JJ-T… We vragen ons af waarom hij...
Er lag een brief in de bus. Met treinkaartje en al. Of ik op me op 1 februari 1959 maar wilde melden bij station Ede-Wageningen. Er was geen ruimte voor overleg. Inspraak was nog niet uitgevonden. Op het stationspleintje stonden van die groene drietonners met de achterklep open en houten banken in lengterichting. Het was de laatste keer dat we...
Ik zie hem nog zitten die eerste keer. Nu al bijna een halve eeuw geleden. Daar helemaal achter in het theaterperspectief van zijn langwerpige, ietwat protserige directiekamer op Hoog Catharijne.
Hetgeen me vorige week in dat 'keurige' hotel overkwam, is dusdanig gênant dat ik het alleen aan jou durf te bekennen in de wetenschap, dat dit geheim onder ons blijft. Doch oordeel zelf maar.
We reden door een vredig slapend dorp. Dat kon niet anders als we naar de kazerne terug wilden. En dat wilden we graag. Erg graag. Douchen en slapen. Maar zo ver was het helaas nog niet. Plotseling werd de stilte ruw verstoord door een paar harde knallen. Even later nog één. En nog één. Een gebiedende stem uit het duister...
Mijn vader werd directeur van de Gasfabriek in Gorinchem. Ik heb het over 1949. Vier jaar na de Grote Oorlog. De bedoeling was om die fabriek te moderniseren. Nieuw aan te schaffen installaties werden in Gorinchem getest en - indien ze voldeden - ook geïnstalleerd in de bestaande fabrieken in Indië, Suriname en op de Antillen. Dat ging allemaal...
Omdat hij mij achterop reed en ik zeker al een halve minuut stilstond, kwam de aanrijding volstrekt onverwacht. 't Eerste wat ik dacht, was: "O jé, m'n enkels zitten bekneld...". Mij vervolgens bewust wordend van de onverwachte pijn, draaide ik moeizaam m'n hoofd en bovenlichaam een kwartslag.
Het ettertje blikte triomfantelijk omhoog vanachter...
Ik kom uit de tijd dat er jaarlijks nog heel wat vuurwerk over de toonbank zou gaan voordat het eerste exemplaar z'n intrede deed. Misschien zaten Bill Gates en Steve Jobs nét niet meer op de kleuterschool. Maar verder dan hun knutselschuurtjes waren ze ook nog niet. Naar ik pas veel later begreep.
Wie blijven er nou stilstaan op een spoorwegovergang voor een trein die niet meer stoppen kan? Althans niet op tijd. Extinction Rebellion doet dat toch. De bestuurder wìl op tijd stoppen maar kan dat onmogelijk voor elkaar krijgen. Hij remt wat hij kan.
Maar kan-niet is kan-niet; ook al heb je nog zo’n hekel aan elkaar. Dan zeker niet....
Toen ik op school zat dacht men van andere beschavingen nog wat te kunnen leren. Zo was Aristoteles (350 voor Christus) de laatste mens die alles wist wat er toen te weten viel. Die alle, in Griekenland beschikbare, kennis in huis had. Ruw gezegd. Dus nog zonder iets te weten van andere werelddelen dan Europa. Hadden we dat maar zo...