Een Chinese Bond-Girl in Bikini dus. Zo verleidelijk als Venus zelf. Maar volgens de Hollandse Handels Elite bespioneert ze ons via elk door Temu geleverd product. En de politiek is het daar natuurlijk mee eens. Ze schijnt te spioneren voor de Chinese KGB. Zegt en schrijft men. Ik vraag me alleen af wat ze van me te weten...
Het is zeker niet de bedoeling dat dit een medische rubriek wordt. Die zijn er genoeg voor ouderen. Ik schrijf het op voor hen die dit ook overkomt. En omdat het een zeldzame aandoening is. Extreem pijnlijk dat wel. En hopeloos lijkt. Maar niet is. Zodra je weet wat je hebt, kun je er vanaf komen. In één dagbehandeling.
Dacht je dat men in het jaar 1955 elkaar niks te vertellen had als de één in Noordholland woonde en de ander in Limburg? Het is heel waarschijnlijk dat ze allebei thuis nog niet over een telefoon beschikten. Of tenminste één van hen niet. Een abonnement was niet goedkoop en enkele maanden met spanning uitkijken naar de aansluiting was...
Ik weet het. Wij hebben ongekend veel geluk gehad. Dit, in onze beleving luxe appartement, is de samentrekking van twee bejaarden woningen uit een negentiende eeuws verleden. Maar met de onderliggende twee etages kan men echt niet verder de twintigste eeuw in. Zulke kleine kamers.
Het is niet de eerste keer dat de grootste democratie op aarde schudt op z'n grondvesten. Maar dat de Pers de geschiedenis vergeet en de kiezer dus van niks weet, dat is helaas ook volstrekt normaal. Ditmaal vermeerdert met de verwarring die we de Social Media noemen.
Zelf heb ik een fantastische jeugd gehad. M'n tanden en kiezen niet. We woonden namelijk boven een fabriek waar toffees en zuurtjes werden gemaakt. En ik had daar vrij toegang. Ik herinner me nog dat er een soort van warme, roze slang met witte streepjes eerst uit een gat werd geperst om vervolgens op een lopende band terecht te komen....
Het heette een scooter te zijn. En daar had hij dan ook de voordelen van. Maar eigenlijk was het een verkapte motor. Met nogal wat veilig camouflageplaatwerk er omheen. Grote brede wielen en een 200 cc motor. Dat zijn vier snelbrommers in één jas. Je kon er hard mee, maar wat had je daaraan. In die tijd dan. Maximaal zo'n...
Die groep - voortgekomen uit de 'harde kern' op de voetbaltribunes - is nu nog te overzien. Pak ze aan. Nu het nog kan. Of nog even met begrip òf direct met straffen die ze misschien juist wèl begrijpen: eenzaamheid, afzondering, geen kans meer om waar dan ook op los te slaan. Laten we proberen hen op alle mogelijke manieren...
Ik hoor of lees nooit meer iets over rotjes, voetzoekers of gillende keukenmeiden. Dat was namelijk het vuurwerk voor amateurs van nog niet zo lang geleden. Want amateurs zijn we op dat gebied allemaal. Behalve ook nog een Bengaalse pot voor prachtig gekleurd licht en een eenvoudige vuurpijl was er voor de burger van toen niks zwaarders te koop....
Zoals de kans krijgen om te komen wonen waar we het nu al bijna twee jaar erg naar ons zin hebben. In een aanleun-appartement bij een zorgcentrum voor ouderen. Maar we leunen niet aan-, maar er bovenop. Waardoor we dezelfde liften gebruiken, door de gemeenschappelijke ruimte lopen en langs de receptie naar buiten gaan. Of naar binnen natuurlijk. En...
Ik kom uit de tijd dat we nog hoepelden. Wat dat was? Nou gewoon: buiten spelen met een oud fietswiel zonder spaken en een stokje. Je rolde dat wiel voor je uit en hield het op gang met dat stokje. 'n Beetje sturen kon je d'r ook mee. Of dat leuk was? Ja, dat vonden we leuk! Je...
Ik kom uit de tijd dat alle kerken nog vol stroomden op zondag. En soms ook door de week. Maar de kerkgangers waren het lang niet altijd met elkaar eens. Daarom had zowat elk bijbelhoofdstuk een eigen kerkgebouw. Toppunt van kleinzaligheid? Er scheen zich ooit een Genootschap te hebben gesplitst vanwege de tot nu toe nog niet beantwoorde vraag: ...
Ik kom uit de tijd dat honderd gulden vergelijkbaar was met een miljoen anno 2024. Dat voelde als welzijn, bedenk ik me nu. Ene Berend Boudewijn was toen de bekendste man van Nederland. Hij leeft nog geloof ik. Zijn vrouw Martine Bijl niet meer. Berend mocht die HOOFDPRIJS elke zaterdagavond weggeven. Plus een platenspeler, een snelkookpan, een...
Toen hij mij leerde kennen was mijn vader technisch ambtenaar bij het G.E.B. van Rotterdam. En - naast zijn beroep zoals zo vele goed opgeleiden in die tijd - reserve officier. Toen ik hém leerde kennen was hij dat nog steeds. Hij was bovendien zeldzaam integer. Als iemand hem vroeg: "Wat stem je?" Dan zei hij: "Dat is geheim...
Niet eens zo erg lang geleden, in een land hier tamelijk ver vandaan, woonde een koning, die alles deed om zijn volk vrede en welvaart te schenken. Want dan zou iedereen gelukkig zijn. De koningin (die ook heel verstandig was) merkte wel eens voorzichtig op dat gouden koetsen, droomhuizen en speeldozen niet hetzelfde waren als GELUK. Hoewel hij...
"Papa... Kees is nog steeds weg..." Een heel dun stemmetje 'beamt' me binnen één seconde van Amsterdam naar Vleuten. Mijn wanhopige dochtertje heeft aan onze receptioniste Henny gevraagd: "Mag ik papa alstublieft?" Zo'n verzoekje heeft voorrang hier.
Waar ik mij - zelf ook al boven de tachtig - nog maar af en toe tussen bevind, is een generatie van oude mensen in alle stadia van breekbaarheid. Op weg naar een onontkoombaar uiteinde. Vergetelheid. Misschien is dat nog het allerergste: te moeten verdwijnen alsof je er nooit bent geweest. En dus ook niets hebt betekend. Maar zo is...
Ooit werd de tram nog staande bestuurd. Jawel, een trambestuurder van de Rotterdamse Elektrische Tram zat niet, hij deed zijn werk STAANDE. Ik denk dat ze Jaap Kooiman (Gerard Cox) dáárom op de bus hebben gezet. Hij wilde of kon vast niet zo lang staan. En misschien ook, omdat hij in een bus ook echt wat te sturen had.
Ik kom nog uit de tijd van secretaresses met IBM bolletjes-schrijfmachines. Die werden gevolgd door de VideoWriter van Philips. Nooit van gehoord zeker? Dat was eigenlijk de eerste, simpel te bedienen tekstverwerker. We hadden er twee van. Je snapte binnen vijf minuten hoe het moest en ook kon corrigeren voordat er werd geprint. Daarmee ging de...
Ik kom uit de tijd dat de melkboer nog dagelijks aan de deur kwam. Vandaar die flauwe grappen? Inderdaad, vandaar die hij-lijkt-op-de-melkboer-grappen. DNA was nog niet ontdekt. Bovendien, de goede man pakte eerst de lege statiegeldflessen met het nieuwe briefje, zette er volle voor terug en noteerde het verschil in z'n A6-boekje. Met een blauw...
Ons stadje had nog echte stadswallen. Helemaal rondom. Met op elke kromming zo'n vestingachtig bouwsel, waar vanaf je makkelijker met pek en hete olie kon gooien op spanjolen, fransozen, schobbejakken en ander toenmalig gespuis. En ook schieten natuurlijk. Aanvankelijk met kruisbogen en later met van die grote, ronde kogels. Alleen toen de Germanen...
Schrijf je één artikel over Gorbatsjov, word je meteen gevolgd door Poetins' computers. Lekker is dat. Fijne kerstgedachte. Wat ik écht denk over Poetin heb ik maar wat afgezwakt. Ben veel te gemakkelijk uit de stuffen op deze leeftijd. Daar is geen cobra voor nodig.
Elf maart negentienvijfentachtig. De Sovjet-Unie, waarin iedereen werk had maar niet werkte - en dus ook niet productief was - bleek vrijwel failliet. Dat was de erfenis die de laatste President en Partijvoorzitter, Michail Gorbatsjov, in de schoot geworpen kreeg. Bij hem ging het niet om de macht maar om de mensen. Dat was nieuw daar (en is nu...
… ben afgegaan als danspartner. Dat overkwam me op een reünie van school. Ondanks mijn gala-uniform als reserve luitenant der tweede klasse, sprak Annelies - nota bene uit mijn eigen klas en dansschooljaar - de voor mij historische woorden: "ik dans niet met kleine mannetjes." Daar had ik, gek genoeg, totaal geen moeite mee want ik hield van haar...
In het Land van Honing was besloten dat alle mensen hersens hadden. De patholoog anatoom had dat 't eerst ontdekt. Doch daar het in zijn professie altijd om personen ging die reeds aan 't hemelen waren, had men niet voetstoots durven aannemen dat het bij de levenden ook zo kon zijn. Laat staan bij àlle burgers.